Πρόσωπα της Ελευσίνας

Ένας φόρος τιμής στους κατοίκους της Ελευσίνας και στο πλούσιο ψηφιδωτό της που αποτελείται από ποικιλομορφία, ιστορία, αγώνες, περηφάνια και ανθεκτικότητα.

Το πρότζεκτ παρουσιάζει ένα ευρύ φάσμα από κατοίκους της Ελευσίνας σήμερα, τιμώντας την πολιτιστική τους κληρονομιά και συμπεριλαμβάνοντας τόσο αυτούς που γεννήθηκαν στην πόλη όσο και εκείνους που κατάγονται από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, αλλά και τους νεοφερμένους που ήρθαν από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, της Αλβανίας, του Πακιστάν και της Ινδίας.

Αυτή η μικρή πόλη, που βρίσκεται ανάμεσα σε αρχαιοελληνικά ερείπια, αντικατοπτρίζει ζητήματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως η μετανάστευση εργατικού δυναμικού, ο πατρογονικός εκτοπισμός, η πολιτισμική μνήμη και οι περίπλοκες καταστάσεις που δημιουργούνται όταν κατοικεί κανείς σε ένα μέρος που μαστίζεται από τη βιομηχανική και περιβαλλοντική υποβάθμιση.

Η έκθεση  συνδυάζει προσωπικές ιστορίες και επιλεγμένα πορτρέτα για να διερευνήσει με ποιον τρόπο διαμορφώνουν οι άνθρωποι την αίσθησή τους για τον τόπο στον κόσμο μέσω των σχέσεων και του ανήκειν, ενώ παράλληλα διατηρούν την ατομική και κοινή ιστορία τους.

Στο σύνολό τους αυτά τα έργα λειτουργούν σαν εργαλεία ενδυνάμωσης, ταυτότητας και αυτοέκφρασης. Τα πορτρέτα δεν περιορίζονται στην απλή αναπαράσταση, αλλά έχουν επίσης μια φιλοσοφική διάσταση και μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ αυτοαποκάλυψης και κοινωνικής παρατήρησης.

Η έκθεση αντλεί έμπνευση από το πρωτοποριακό έργο Face of Our Time (1929) του θρυλικού Γερμανού φωτογράφου August Sander, το οποίο στόχο είχε να καταγράψει την πεμπτουσία της γερμανικής κοινωνίας κατά την ταραχώδη περίοδο του μεσοπολέμου, ενώ ταυτόχρονα το άμεσο στιλ του φωτογράφου εστίαζε στην ξεχωριστή προσωπικότητα κάθε εικονιζομένου. 

«Αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε πορτρέτα ανθρώπων που αποτυπώνουν την αλήθεια, ουσιαστικά δημιουργούμε έναν καθρέφτη της εποχής μας». ~August Sander

Η πολυμεσική παρουσίαση με διαιρεμένη οθόνη (split screen) συνδυάζει πορτρέτα Ελευσινίων με μουσική που δημιουργήθηκε ειδικά για την έκθεση, εμπνευσμένη από το κομμάτι Time του διάσημου συνθέτη Hans Zimmer. Η σύνθεση διερευνά σε βάθος τη φύση του χρόνου, προκαλώντας συναισθήματα όπως η επιθυμία και η ελπίδα, αλλά και η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης εμπειρίας.

Καλεί τους θεατές να στοχαστούν την περιπλοκότητα του χρόνου και τον συναισθηματικό αντίκτυπό του, υποδηλώνοντας ότι οι στιγμές της ενδοσκόπησης και της παρόδου του χρόνου είναι συνυφασμένες με την ανάπτυξη και τη μεταμόρφωση, ακόμη και σε στιγμές λύπης για ό,τι δεν συνέβη ή απώλειας.